Հայ բանաստեղծությունը քնարական բարձունքներ նվաճում է Տերյանի
և Թեքեյանի գեղարվեստական մակարդակների շնորհիվ: Մինչ այդ քնարերգության լավագույն
արտահայտություններ էին Դուրյանի, Իսահակյանի երգերը, թերևս այսքանով էլ չափվում է
հայ դասական քնարերգության սահմանը՝ Դուրյան-Մեծարենց- Իսահակյան-Թեքեյան: Տերյանի
գեղարվեստական ստեղծագործությունն այս փաղանգի մեջ ներկայանում է մտածողության ինքնատիպ
խորքով: Տերյանի ստեղծագործության մասին պետք է ասել՝ նշելով նրա սիմվոլիստական խոր
երակը, մի բան, որ դժվարությամբ է ամրագրվել: Տասնամյակներ շարունակ սիմվոլիզմը ընկալվում
էր որպես հակա
...
Կարդալ շարունակությունը »