14:45 Մոմավառություն | |
Հետագայում,
երբ քրիստոնեությունը հաստատվեց աշխարհում, մոմը պահպանեց իր կիրառական և ծիսական նշանակությունը
նաև նորահաստատ քրիստոնեական եկեղեցում: Պետք է ասել, որ մոմն ու ճրագն ի սկզբանե նույն
նշանակությամբ են օգտագործվել և ունեցել են միևնույն հոգևոր ու նվիրական իմաստը, ինչի
շնորհիվ եկեղեցին առ այսօր պահպանել է ճրագ վառելու ավանդությունը: Վաղ
շրջանում հեթանոսների գործադրած հալածանքների պատճառով, որոնք տևեցին երեք դարից ավելի,
քրիստոնեական պաշտամունքները կատարվում էին գիշերով, ստորգետնյա և վերգետնյա գաղտնի
աղոթատեղիներում ու մատուռներում, որտեղ բնականաբար մոմեր ու կանթեղներ էին վառում`
շինության տարածքը լուսավորելու համար: Այդպես էլ հետագայում եկեղեցու ներսը լուսավորելու
և կատարվող արարողություններին շքեղություն ու տոնականություն հաղորդելու համար մոմավառությունը
մնաց որպես ծեսի կարևոր բաղադրիչ մասը: Վառվող
մոմը խորհրդանշում է Քրիստոսին և ապա` քրիստոնյաներին, մեր աղոթքն ու ողորմությունը,
որը մեր իսկ ձեռքով ընծայում ենք Քրիստոսին: Մոմը, որ վառում ենք, խորհրդանշում է նաև
կատարյալ զոհաբերություն, որը մարդը պետք է մատուցի իր Արարչին: Մեր եկեղեցում պաշտամունքային,
ծիսական արարողությունները կատարվում են խնկարկումով
և մոմավառությամբ և այդ լույսը Հիսուս Քրիստոսն է` երկնավոր լույսը, որով լուսավորվում
են բոլոր արարածները: Ժամանակին
մեր եկեղեցում եղել է մոմի և հրի օրհնության կարգ, որը կատարվել է Տյառնընդառաջին և
ճրագալույցին: Այսպիսով, եկեղեցում մոմ վառելով` հավատացյալն արտահայտում է իր հավատքը,
հույսն ու սերը առ Աստված: Խնդրում է, որ ինչպես այս մոմը` փոքրիկ լույսը, հալածեց
տաճարի ներսի խավարը, այնպես էլ լույս Քրիստոսը հալածի մեր` հավատացյալներիս մեղքերի
խավարը: Եվ խիստ կարևոր է, որ երբ եկեղեցում մոմ ենք վառում, չվերածենք այն ինքնանպատակ
ու մեքենայական գործողության, այլ մշտապես մտաբերենք, որ մոմը և մոմավառությունը ունեն
ներքին իմաստ և խորհրդաբանորեն հիշեցնում են մեզ աստվածպաշտական ու փրկագործական կենսապարգև
իրողությունների մասին: | |
|
| |
Եկեղեցի
մտնելիս գրեթե միշտ մոմ ենք վառում սրբապատկերների առջև: Այս գեղեցիկ սովորությունը
մեզանում լայն տարածում ունի և ձգվում է մինչև դարերի խորքը: Աստծո տանը ճրագ կամ մոմ
վառելու ավանդությունը գալիս է դեռևս հին ուխտի
ժամանակներից: Աստված ինքը Մովսեսի միջոցով ժողովրդին պատվիրեց, որ ձիթենու զուլալ, անարատ ձեթ բերեն լույսի համար,
որպեսզի մշտավառ ճրագ լինի վկայության խորանում: Սուրբ գիրքն ասում է նաև.
<<Սողոմոն արքան պատրաստել տվեց Տիրոջ տան ամբողջ սպասքը, ոսկե մոմակալները, ճրագակալները, մոմ կտրելու մկրատները>>: Գ
Թագ. 7:49| Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |